Pani-logopeda

Wiele umiejętności nabywamy poprzez naśladownictwo. Dotyczy to także mowy. Co prawda pierwsze dźwięki wydawane przez małego człowieka są zupełnie przypadkowe i stanowią odruch bezwarunkowy (głużenie), ale już kolejny etap rozwoju mowy dziecka to nic innego jak samonaśladownictwo (gaworzenie).   Nikt nie jest w stanie nauczyć się pływać jeśli nie wejdzie do wody. Jeśli ta woda będzie sięgała kolan, to też trudna sprawa ;). Prosta analogia prowadzi więc do konkluzji, że jeśli chcemy stworzyć dziecku sprzyjające rozwojowi mowy środowisko musimy „zalać go słowami”. Mówienie do dziecka, opowiadanie o tym co dzieje się wokół nas, definiowanie pojęć, komentowanie wykonywanych przez nas czynności sprawi, że nasza pociecha zbuduje sobie bazę słów, z której w właściwym dla siebie momencie skorzysta. To nic, że czasem nam się wydaje, że gadamy „jak dziad do obrazu…….”. Ten „obraz” pewnego dnia przemówi i będzie mówić coraz częściej i więcej. Wiadomo nie od dziś, że we wszystkim t...

Jak to zwykle  bywa w gabinecie u logopedy na pierwszej wizycie……. Najpierw wywiad z rodzicami, rozmowa z dzieckiem, pooglądanie buzi (od środka oczywiście, bo lekko wystraszone „zewnętrze” widoczne na pierwszy rzut oka ;-) ). Potem badanie mowy i postawienie diagnozy. To wszystko moja inwencja, którą zwieńcza rozmowa o warunkach współpracy czyli planowanej terapii. I wtedy padają pierwsze pytania od rodziców ……... Czy to się w ogóle da wyćwiczyć??? Dlaczego jak był mały to mówił całkowicie poprawnie a potem zaczęło się pogarszać???  Ile będzie trwała terapia??? Uniwersalna odpowiedź na pierwsze pytanie brzmi : Oczywiście, że tak!!! Wszystko da się wyćwiczyć u osób zdrowych, prawidłowo rozwiniętych. Tylko kilka razy w mojej ponad 20-letniej praktyce logopedycznej, spotkałam pacjentów, u których warunki anatomiczne, bądź inne  niepełnosprawności uniemożliwiły osiągnięcie całkowitej poprawności artykulacyjnej w wymowie. Odpowiedź na drugie pytanie jest ...